سلامی به سبزی سرو دوست من
اجازه بده یه سوال ازت بپرسم.همه کسایی که از صمیم قلبشون با علاقه وارد یه رشته شدن و اونو ادامه دادن و به دنبال پیشرفت توش بود آیا موفق نشدن؟
مثل مریم میرزاخانی توی ریاضی،مثل پروفسور سمیعی توی پزشکی،مثل دکتر صاحبی توی روانشناسی،مثل استاد شجریان توی آواز و موسیقی،مثل استاد فرشچیان توی هنر
این که درامد شما 2 میلیون تومن در ماه هستش یقینا تلاش و کاری که انجام میدی همونقدر می ارزه.کاری انجام بده که بیشتر درامد داشته باشی و مدام از خودت بپرس که من الان با این سطح سوادم چطور میتونم پول بیشتری در بیارم؟چطور میتونم راه هایی برای پیشرفت خودم پیدا کنم؟
من نمیگم چی کار بکن یا چیکار نکن.من میگم ببین علاقه و حس قلبی که بهت آرامش و لذت بردن از زندگی رو میده چی میگه؟
اگه میگه سایت های بورس تحصیلی رو چک کن و رزومه بفرست برای دانشگاه های بزرگ این کار رو بکن.
اگه میگه بشین و یه بار دیگه کنکور بده و توی رشته ای که دوست داری درس بخون قبول شو این کار رو بکن.
اما دو تا نکته رو مد نظر داشته باش.
اولی این که فقط به علایق خودت فکر کن و تصمیم بگیر
و دومی این که هر تصمیمی که میگیری تا آخرش برو.وقتی تا آخرش نری شکستت قطعی و حتمی هستش.
برات شیرینی موفقیت های بزرگ رو آرزو میکنم