در این نوشتار با داستان بزرگترین ورشکستگی استارت آپ ها در ۲۰۱۵ آشنا می شوید. این روزها خیلی ها به راحتی وسوسه می‌شوند سیلیکون ولی را با یک حباب بزرگ مقایسه کنند. با نگاه به هیاهوهای ایجاد شده بر سر استارتاپ های جنجالی با ارزش‌های میلیاردی و تبلیغات فراوان، سؤال‌های بزرگی پیش روی خیلی از ما قرار می‌گیرد.
آیا اسنپ چت بیش از اندازه ارزش‌گذاری نشده است؟ آیا اوبر نباید تا الان به سود زیادی دست پیدا می‌کرد؟ بازار هاوربورد های دست دوم چگونه است؟
دست به دامان حدس و گمان شدن در مورد این اکوسیستم حباب آلود، حتی به عنوان خوراک ذهنی گفتگوهای خودمانی نیز چندان مفید نیست.
در عوض، بیایید نگاهی بیندازیم به بزرگ ترین شکست‌های استارتاپی امسال، تا از آنچه واقعاً در دنیای استارتاپ‌ها می‌گذرد درک بهتری به دست بیاوریم.
در هر یک از این اتفاقات درس‌هایی وجود دارد که می‌تواند استارتاپ های نوپا را از سرازیر شدن در جاده‌ی سقوط نجات دهد.
استارتاپ جسور نیویورک درهایش را بست
کوئرکی در دنیای استارتاپ‌ها نقطه درخشانی بود، حتی در نظر بدبین‌هایی که نمی‌توانستند پلتفرم آنلاینِ آن برای نوآوران با استفاده از جمع سپاری مالی را دوست نداشته باشند. این استارتاپ به افراد بی‌نام و نشان و امریکایی‌های معمولی که ایده خوبی در سر داشتند کمک می‌کرد ایده‌شان را بسازند.
به علاوه، راه‌حل‌های ابری یا از این دست خدمات مجازی هم ارائه نمی‌داد که چندان نتایج واضحی نداشته باشد، بلکه محصولات واقعی و ملموسی تولید کرد که می‌توانستید آنها را در فروشگاه‌های محل خود در دست بگیرید، تحسین کنید و بخرید. سرمایه‌گذاران نیز بسیار آن را دوست داشتند.
امثال اندریسن هوروویتز، کلاینر پرکینز کافیلد و بایرز ۱۷۰ میلیون دلار روی این استارتاپ سرمایه‌گذاری کردند. اما اوایل سال ۲۰۱۵ مشخص شد از جانب سرمایه‌گذاران پول بیشتری برای تأمین مخارج استارتاپ مذکور به دست آن نمی‌رسد.
بن کافمن، مؤسس این استارتاپ، تابستان از موقعیت خود کناره‌گیری کرد و کوئرکی نیز در ماه سپتامبر اعلام ورشکستگی کرد. ضرر بسیار بزرگی بود؛ چیزی در حد و اندازه های Fab.com که ۳۰۰ میلیون دلار سرمایه جذب کرده بود؛ البته شاید کمی نا امید کننده‌تر از آن.
اتوبوس خصوصی لوکسی که حضور درخشان اما کوتاه مدتی داشت
لیپ ترانزیت «اتوبوسی که تنها سانفرانسیسکو لیاقتش را دارد» لقب گرفته بود. این اتوبوس وای فای و پنل بندی های چوبی شیکی داشت و لوگوی بامزه‌ای به رنگ آبی ملایم.
در این اتوبوس حتی آبمیوه هم سرو می‌شد. مسیر آن نیز مسیری مشابه وسایل حمل و نقل عمومی سانفرانسیسکو بود، اما با سه برابر قیمت آنها.
استارتاپ یادشده در ماه مارس کار خود را آغاز کرد و تا ماه جولای، اتوبوس‌های آن به علت ورشکستگی در یک حراجی فروخته شد.
شایعه‌ای که کارآفرین محبوب حوزه بیوفناوری را تکان داد
درست زمانی که خیال سرمایه‌گذاران کم کم داشت از سرازیر کردن پول خود به استارتاپ‌های حوزه بهداشت و سلامت راحت می‌شد، وال استریت ژورنال از برخی نادرستی‌های احتمالی در ادعاهای ترانوس پرده برداشت.
این شرکت که مؤسس آن یعنی الیزابت هولمز حالا ۳۱ سال دارد، حدود ۲۵۰ تست مختلف برای تشخیص بیماری‌های گوناگون ارائه می‌دهد؛ از کلسترول بالا گرفته تا سرطان.
ادعای این شرکت این است که همه این کارها را تنها با آزمایش یک قطره خون و با سرعتی غیر قابل مقایسه با دیگران انجام می‌دهد. ترانوس با ارزشی حدود ۹ میلیارد دلار، بیش از ۴۰۰ میلیون دلار سرمایه جذب کرده است.
اما آنچه وال استریت ژورنال از آن پرده برداشته این است که شرکت مذکور تنها برای بخش کوچکی از آزمایشات خود از این فناوری استفاده می‌کند و باقی تست‌ها را به شیوه‌های معمول انجام می‌دهد و ممکن است در مورد بازده تست‌های خود مبالغه کرده باشد.
فعالیت‌هایی که توجه بازرسان را به خود جلب کرد
خیلی‌ها ممکن است تبلیغ‌های درفت کینگز یا فن دوئل را دیده باشند. آنها علاوه بر حوزه ی ورزش، در بسیاری از حوزه‌های دیگر هم حضور دارند. به همین خاطر می‌توان از سرمایه‌گذارانی که پول هنگفت خود را در درفت کینگز و فن دوئل سرمایه‌گذاری کردند تشکر کرد.
فعالیت آنها یک نوع بازی معرفی شده که با جایزه نیز همراه است. دو شرکت یادشده به این طریق در مجموع حدود ۷۳۰ میلیون دلار سرمایه جذب کردند و هر کدام از آنها بیش از ۱ میلیارد دلار ارزش‌گذاری شده‌اند.
اما یک مشکل وجود دارد. فعالیت آنها طبق توضیحات مدیرعامل درفت کینگز یک بازی مهارتی توصیف شده است و نه شرط بندی.
با این وجود مسئولین هنوز در مورد قراردادهای آنان به نتیجه‌ای نرسیده‌اند و دادستان کل نیویورک، اریک اشنایدرمن، پس از آنکه از غیر قانونی بودن عملکرد آنان اطمینان حاصل کرد، دستور توقف شرط بندی‌های آنان را صادر کرده است.
هر دو شرکت سعی دارند اثبات کنند فعالیت‌هایشان قانونی است و آنچه ارائه می‌کنند بازی‌هایی نیازمند مهارت است و نه شانس. طرفداران هر دو طرف منتظرند ببینند نتیجه دادگاه چه خواهد شد.
فروپاشی نه چندان پنهان اپلیکیشن شایعه پراکنی
سیکرت، اپلیکیشنی که افراد می‌توانستند با استفاده از آن به صورت ناشناس شایعات خود را به گوش دیگران برسانند، هم میان وبلاگ‌های فناوری و هم در میان سرمایه‌گذاران هیجان خاصی به راه انداخت.
مؤسسین آن یعنی دیوید بیتو و کریس بیدر که هر دو قبلاً کارمند گوگل بوده‌اند، در سال ۲۰۱۴ بیش از ۳۳ میلیون دلار سرمایه جذب کردند.
اپلیکیشن یادشده ظرف ۱۰ ماه به اوج رسید و سپس تعطیل شد. البته پیش از آنکه تعطیل شود مؤسسین آن ۶ میلیون دلار از این پول را برای خودشان برداشته بودند.
بیل ماریس، از مشاوران ارشد شناخته شده که یکی از مدیران شرکت‌های گوگل است از سرمایه‌گذاران اولیه این ایپلیکیشن محسوب می‌شود.
او اتفاقی که افتاده بود را به «سرقت از بانک» تشبیه کرده است. شاید اشاره او به اتومبیل فِراری قرمز رنگی بوده است که دیوید بیتو برای خودش خرید، که البته بعدها آن را فروخت.
