اغلب میگویند برای اینکه موفق باشید باید به دنبال علاقهی خود بروید، نه پول. اما داستان برای نایب رئیس ارشد اینتل دقیقاً بر عکس بوده است. دایان براینت با دنبال پول رفتن به شغل آرزوهایش رسید.
او مسوول گروه پایگاه دادهی اینتل است؛ مترقیترین و سوددهترین کسب و کار این سازندهی ۱۵۰میلیارد دلاری چیپهای الکترونیکی. گروه پایگاه دادهی اینتل فقط در سه ماههی چهارم ۴.۱میلیارد دلار درآمد عاید اینتل کرده است. با کوچکتر شدن بازار کامپیوترهای شخصی، اینتل برای رشد آیندهاش تا حد زیادی روی کسب و کار دیتاسنترهای خود حساب باز کرده است و این، موقعیت براینت را به یکی از مهمترین جایگاههای اینتل بدل میکند.
اما رسیدن به این جایگاه برای براینت آسان نبوده است. داستان موفقیت شغلی او یکی از نامحتملترین داستانهای موفقیتی است که در حوزهی فناوری ممکن است بشنوید. از بیخانمانی گرفته تا انتخاب رشته ای صرفاً با هدف درآمد بیشتر، همه بخشی از داستانی هستند که خواندنش میتواند درسهای بزرگی برای همهی ما داشته باشد.
بیخانمانی در دوران دبیرستان
براینت دبیرستانی بوده که پدرش از او میخواهد خانه را ترک کند. پدر او به شدت اعتقاد داشته است که بچهها به محض رسیدن به سن ۱۸سالگی باید روی پای خود بایستند. او در این باره به بیزینس اینسایدر میگوید: «هر طور شده بود این دوران را سپری کردم و با خانهی این و آن زندگی کردن دبیرستان را به پایان رساندم». نمرات براینت خوب بوده اما پیش از آن هیچ یک از اعضای خانوادهاش به دانشگاه نرفته بودند. خانوادهی او در واقع دوست داشتند دایان آرایشگر شود. اما خود او رویاهای بزرگتری داشته و میخواسته با رفتن به دانشگاه استقلال مادی پیدا کند.
براینت در نهایت به یک کالج محلی میپیوندد چون کالج مذکور در آن زمان هزینهای بابت آموزش دریافت نمیکرده است. اما یک روز سر کلاس ریاضی، همکلاسیاش چیزی به او میگوید که مسیر زندگیاش را برای همیشه عوض میکند. همکلاسی براینت به او گفته بود که مهندسی تنها با یک مدرک لیسانس بیشترین درآمد را در میان مشاغل دارد. خود براینت در این باره میگوید: «در کودکی هیچ وقت به مهندس شدن فکر نکرده بودم. اما در آن لحظه با خودم گفتم بهتر است مهندس شوم، چون نمیخواستم بیشتر از چهار سال در دانشگاه وقت بگذرانم. هزینهی این کار زیاد میشد و من از هیچ حمایتی برخوردار نبودم».
فقط به خاطر پول
براینت خیلی زود به دانشگاه یو سی دیویس رفت و در رشتهی مهندسی الکترونیک مشغول به تحصیل شد. او با خنده ادامه میدهد: «من کاملاً و منحصراً به خاطر پول وارد این شغل شدم. به این موضوع اعتراف میکنم و از این بابت حس بدی دارم».
اما مدتی طول نکشید که براینت متوجه شد مهندسی دقیقاً همان چیزی است که آرزویش را داشته است. او به حل مسئله و رسیدن به ایدههای جدید علاقهی زیادی دارد و این تقریباً بخش بزرگی از کاری است که از زمان پیوستن به اینتل در سال ۱۹۸۵ به آن مشغول بوده است. او در این باره اینگونه توضیح میدهد: «این همان چیزی است که من را اینجا نگه میدارد. من سرعت نوآوری اینجا را دوست دارم. اما دیگر به خاطر پول اینجا نیستم، به این دلیل اینجا ماندهام که عاشق این صنعت هستم». براینت دوست دارد دانش آموزان دختر دربارهی کار کردن در حوزهی فناوری این را بدانند که این، کار سرگرمکننده و خلاقانهای است که اتفاقاً درآمد خوبی هم دارد.
او ادامه میدهد: «اگر مدرک مهندسی بگیرید، راحتتر شغل پیدا میکنید و درآمد خوبی خواهید داشت. اما وقتی صحبت از نوآوری میشود، تنوع اهمیت بسیار زیادی پیدا میکند. زنان زیادی هستند که در ریاضیات و علوم استعداد خوبی دارند، اما در این مسیر قدم نمیگذارند».
جا افتادن در فرهنگی مردسالار
براینت به خاطر فرهنگ مردسالارانهی صنعت فناوری، سرتاسر زندگی کاری خود را در اقلیت بوده است. او به ویژه دههی ۱۹۸۰، زمانی که به تازگی به اینتل ملحق شده بود را «دوران سخت و آشفتهی سیلیکون ولی» مینامد. او برای این که در این فضا جا بیفتد، باید سخت تلاش میکرد یکی «مثل آنها» باشد. این یعنی باید تهاجمیتر صحبت میکرد و اتومبیل ب ام و دندهای میراند، چون مهندسها از ب ام و خوششان میآمد و هیچ وقت اتومبیل اتوماتیک نمیراندند.
او میگوید: «به عنوان اقلیت باید فکر کنید ببینید چطور میتوانید خودتان را جا بیندازید. باید به گونه ای عمل کنید که به مذاق اکثریت خوش بیاید. به همین دلیل کم روییام را کنار گذاشتم و جسارت بیشتری به کار گرفتم». از آن زمان تا کنون اوضاع خوب پیش رفته است. براینت بعد از گذشت ۳۰ سال، بالاترین مقام را در میان کارمندان زن اینتل دارد و یکی از قدرتمندترین مدیران زن سیلیکون ولی به حساب میآید.
او میگوید: «یکی از مشتریان مهم ما یک بار به من گفت کار کردن با شما هیچ شباهتی به کار کردن با یک خانم ندارد. من در صنعت فناوری به زبان ساده فقط یک مدیر هستم، با همان خصوصیاتی که یک مدیر باید داشته باشد». اما براینت میگوید هنوز برای ترغیب خانمهای با استعداد به مشاغل مهندسی کارهای زیادی باید انجام شود. اینتل به نوبهی خود متعهد شده است برای دستیابی خانمها و دیگر اقلیتها به جایگاه واقعیشان، تا سال ۲۰۲۰ سیصد میلیون دلار هزینه کند.
دیگر شرکتهای بزرگ حوزهی فناوری نیز در حال به رسمیت شناختن این مسئله هستند و در مورد تنوع نیروی کار خود شفافیت بیشتری به خرج میدهند. براینت میگوید: «مسئولیت من این است که نسل بعدی خانمها را به این صنعت دعوت کنم و جمعیت خانمها را افزایش دهم تا دیگر مجبور نباشیم آنگونه رفتار کنیم که به مذاق اکثریت خوش بیاید».