در این نوشتار درباره ۸ مدل کسب درآمد از اینترنت برای کسب و کارهای اینترنتی بحث می شود.
غالبا صاحبان وب‌گاه‌ها ایده‌ای برای یک وب‌گاه جدید به ذهن‌شان می‌رسد و با من تماس می‌گیرند و می‌خواهند بدانند بر اساس شمار بازدیدکنندگان وب‌گاه‌شان چه‌قدر می‌توانند درآمد داشته باشند.
پاسخ این سوال، آن‌چنان آسان نیست، ولی فقط برای کمک می‌توانم بگویم سال‌ها پیش مدل جدولی زیر را ایجاد کردم و آن را به عنوان یکی از فعالیت‌ها و تمرین‌هایی که به دانشجویان کمک می‌کرد بتوانند مهارت بیش‌تری درباره‌ی این موضوع به‌دست بیاورند، در کتاب‌های‌ام قرار دادم. این جدول پارامترهای اصلی را نشان می‌دهد که باید آنها را تعیین کنید – خانه‌های آبی – و این جدول میزان درآمد کسب‌شده را محاسبه می‌کند – خانه‌های نارنجی. این جدول را می توانید در انتهای همین مطلب زیر عنوان مدل درآمد تبلیغات وب‌گاه برای کسب درآمد از اینترنت برای کسب و کارهای اینترنتی ملاحظه کنید.
۸ نوع مدل کسب درآمد از اینترنت برای کسب و کارهای اینترنتی در ادامه آمده است :
۸ گونه مدل کسب درآمد از اینترنت برای یک انتشاردهنده‌ی مطالب اصلی یا دیگر صاحبان وب‌گاه‌های رسانه‌ای وجود دارد که می‌توان به صورت آنلاین (برخط) برای کسب و کارهای اینترنتی از آنها بهره برد.
البته، وب‌گاه‌های تجاری نیز می‌توانند علاوه بر فروش آنلاین از این گزینه‌ها نیز بهره‌مند شوند؛ همه‌ی این‌ها به نوعی صاحب وب‌گاه رسانه‌ای هستند.
مدل کسب درآمد از اینترنت ۱. درآمد از طریق فروش اشتراک دسترسی به محتوا
مجموعه‌ای از اسناد و اطلاعات را می‌توان برای یک دوره‌ی ماهانه یا سالانه در دسترس افراد قرار داد.
برای مثال، افراد برای دسترسی به بخش فناوری دیجیتال وب‌گاه FT.com، به اندازه‌ی ۸۰ گیگابایت در سال باید حق اشتراک پرداخت کنند.
مدل کسب درآمد از اینترنت ۲. درآمد از طریق هر بار مشاهده‌ی اطلاعات
در این مدل، پرداخت به ازای هر یک دسترسی به اسناد، ویدئوها یا موسیقی‌هایی صورت می‌پذیرد که قابل دانلود باشند. این اطلاعات ممکن است توسط گذرواژه یا مدیریت حقوق دیجیتال محافظت شده باشند یا خیر.
برای مثال، برای دسترسی به جزییات بهترین راهکارهای عملی برای بازاریابی اینترنتی از وب‌گاه Marketing Sherpa باید پول پرداخت کرد.
مدیریت حقوق دیجیتال (DRM) استفاده از فناوری‌های مختلف برای محافظت از انتشار محتوا یا خدمات دیجیتالی نظیر نرم‌افزار، موسیقی، فیلم یا دیگر اطلاعات دیجیتالی است.
۳. درآمد از طریق نمایش تبلیغات در وب‌گاه به صورت پرداخت به ازای هزار مشاهده
(مثلا بنرهای تبلیغاتی یا آسمان‌خراش‌ها – بنرهای تبلیغاتی دراز – در وب‌گاه‌ها).
“ cost per thousand” یا همان CPM که M در آن به معنی “Mille” یا هزار است به فارسی یعنی پرداخت به ازای هزار مشاهده. صاحب وب‌گاهی نظیر FT.com سفارش‌دهندگان تبلیغ را بر اساس دفعاتی که تبلیغات از جانب بازدیدکنندگان مشاهده شوند، ملزم به پرداخت پول می‌کنند. این تبلیغات ممکن است از سرور تبلیغاتی صاحبان وب‌گاه نمایش داده شوند یا از طریق خدمات شبکه‌ی تبلیغاتی شخص ثالث نظیر گوگل ادسنس؛ که گزینه‌ی دوم بسیار رایج‌تر است.
۴. درآمد از طریق تبلیغات در وب‌گاه به صورت پرداخت به ازای هر کلیک
CPC یا “Cost Per Click” به معنی پرداخت به ازای هر کلیک است. در این مدل، پرداخت سفارش‌دهندگان تبلیغات صرفا بر اساس تعداد دفعات مشاهده شدن تبلیغات نیست، بلکه بر اساس تعداد کلیک‌های روی تبلیغ، باید پول بپردازند. معمولا این تبلیغات به صورت متن هستند؛ درست شبیه لینک‌های تبلیغات پولی که در موتورهای جست‌وجو قرار دارند، ولی از جانب شبکه‌ای از وب‌گاه‌های ثالث و توسط موتور جست‌وجویی نظیر شبکه‌ی گوگل ادسنس فراهم می‌شوند.
تبلیغات به صورت پرداخت به ازای کلیک معمولا به شکل تعجب‌آوری گران هستند، به ویژه در مقوله‌هایی نظیر “بیمه‌ی عمر” که برای سفارش‌دهندگان تبلیغ بسیار حائز اهمیت است.
نسبت چشمگیری از درآمد موتورهای جست‌وجو یا انتشاردهندگان مطالب اصلی می‌تواند از این طریق حاصل شود.
درآمدهای شبکه‌ی گوگل از طریق ایجاد تبلیغات، حدود یک‌سوم از کل درآمد این شرکت بسیار بزرگ است. شبکه‌های محتوایی گوگل یکی از بزرگ‌ترین اسرار بازاریابی آنلاین را در خود نهفته است؛ زیرا موتورهای جست‌وجویی نظیر گوگل یک‌سوم از کل درآمدشان را از طریق شبکه به‌دست می‌آورند، ولی برخی سفارش‌دهندگان تبلیغات متوجه نمی‌شوند تبلیغات‌شان فراتر از موتورهای جست‌وجو به نمایش در می‌آیند، بنابراین از این جهت خدمتی برای‌شان صورت نمی‌گیرد.
گوگل یک شرکت نوآور است و برای قالب‌های مختلف واحدهای تبلیغاتی نظیر تبلیغات متنی، تبلیغات نمایشی، ویدئوهایی که دائما در حل پخش هستند، و حتی هم‌اکنون، به عنوان بخشی از برنامه‌ی پرداخت به ازای عمل خود، تبلیغاتی به صورت پرداخت به ازای عمل، گزینه‌های مختلفی پیشنهاد می‌کند.
۵. درآمد از طریق اسپانسر شدن بخش‌ها یا انواع محتواهای یک وب‌گاه (معمولا با هزینه‌ی ثابت برای یک دوره)
یک شرکت می‌تواند برای تبلیغ در یک کانال یا بخشی از یک وب‌گاه هزینه کند. برای مثال، یک بانک می‌تواند عنوان اسپانسر بخش پول در یک وب‌گاه رسانه‌ای را بر عهده بگیرد. غالبا این نوع از معامله در هر سال با مبلغ ثابتی انجام می‌شود. هم‌چنین ممکن است بخشی از یک توافق متقابلی باشد که گاهی اوقات به آن “معامله‌ی پایاپای” می‌گویند و هیچ‌یک از طرفین در این معامله پولی پرداخت نمی‌کند.
روش اسپانسری با هزینه‌ی ثابت در ۲۰۰۵ توسط الکس تیو ۲۱ ساله ابداع شد که در آن زمان به دنبال راهی برای پرداخت بدهی‌های دانشگاه‌اش در بریتانیا بود. البته درحال‌حاضر، وی دیگر نگران مخارج خود نیست، زیرا با راه‌اندازی وب‌گاه صفحه‌ی اصلی یک میلیون دلاری در طی ۴ ماه به ۱،۰۰۰،۰۰۰ دلار رسید.
این وب‌گاه به مربع‌های ۱۰۰ پیکسلی تقسیم شده است (ابعاد هر مربع ۱۰ در ۱۰ پیکسل است) که در سراسر این صفحه ۱۰،۰۰۰ عدد از این مربع‌ها وجود دارد؛ که در مجموع این صفحه دارای ۱،۰۰۰،۰۰۰ پیکسل است. الکس برای خریداری نام دامنه‌ی این وب‌گاه ((www.milliondollarhomepage.com و بسته‌ی اولیه‌ی میزبانی وب فقط حدود ۵۰ پوند هزینه کرده بود.
مدل کسب درآمد از اینترنت ۶. درآمد وابسته (پرداخت در ازای کسب – و در شرایطی، پرداخت در ازای کلیک)
درآمد وابسته همان درآمد به صورت حق‌العمل است؛ به طور مثال، شما کتاب‌های آمازون را در صفحه‌ی وبلاگ شخصی‌تان نشان دهید و ۵ درصد از قیمت پشت جلد آنها را از وب‌گاه آمازون دریافت کنید. گاهی اوقات به چنین توافقاتی پرداخت در ازای کسب (CPA) می‌گویند.
این روش به شکلی روزافزون جایگزین روش‌های CPM یا CPC می‌شود که در آنها شخص سفارش‌دهنده‌ی تبلیغات در طول مذاکره دارای قدرت بیش‌تری است. برای مثال، در ۲۰۰۵ شرکت یونیلویر با وب‌گاه‌های انتشاردهنده‌ی مطالب اصلی طبق مدل CPA وارد مذاکره شد و در آن به جای استفاده از روش معامله‌ی قدیمی CPM قرار شده در ازای کسب آدرس رایانامه‌ی (ایمیل) هر یک از مشتریان به آنها پول بپردازد.
با این حال، این مسئله به قدرت انتشاردهنده‌ای بستگی دارد که غالبا در مجموع، از طریق معامله‌ی CPM درآمدی بیش‌تری به‌دست می‌آورد. ولی به طور کلی، شخص انتشاردهنده نمی‌تواند بر کیفیت، خلاقیت و انگیزانندگی تبلیغات تاثیرگذار باشد؛ هرچه کیفیت آن بالاتر باشد، میزان کلیک‌های آن نیز بیش‌تر است؛ و هرچه بیش‌تر کلیک شود، نرخ CPM بالاتر می‌رود.
مدل کسب درآمد از اینترنت ۷. مشترک دسترسی به اطلاعات برای بازاریابی رایانامه‌ای (ایمیلی)
اطلاعاتی که صاحب وب‌گاه در مورد مشتریان‌اش دارد نیز به صورت بالقوه ارزشمند است، زیرا اگر از سمت آنها به ارسال رایانامه‌های تبلیغی از جانب خود یا از جانب شخص ثالث مجاز شده باشد، می‌تواند انواع مختلفی از رایانامه‌ها را به آنها ارسال نماید. صاحب وب‌گاه می‌تواند بابت تبلیغاتی که در خبرنامه‌های‌اش به مشتریان ارسال می‌کند، یا تبلیغاتی که مستقیما به صورت پیامی از جانب سفارش‌دهنده‌ی تبلیغات برای مشتریان می‌فرستد، پول دریافت نماید. یک روش مرتبط دیگری نیز وجود دارد، و این روش به این صورت است که صاحب وب‌گاه از طریق فهرست مشتریان‌اش برای سفارش‌دهندگان پژوهش‌های بازاری به‌عمل می‌آورد.
مدل کسب درآمد از اینترنت ۸. دسترسی به مشتریان برای پژوهش‌های آنلاین
نمونه‌ای از کسب و کارهای اینترنتی که برای جذب درآمد از طریق بررسی‌های پژوهشی از این طریق استفاده کرده، وب‌گاهی است مخصوص نوجوانان به نام دابیت.
به طور کلی، برای ایجاد هر چه بیش‌تر درآمد می‌توانید همه‌ی این روش‌ها را در نظر بگیرید؛ صاحب وب‌گاه به دنبال ایجاد بهترین ترکیب از روش‌های یاد شده است تا بتواند درآمد خود را به حداکثر برساند. برای ارزیابی میزان اثرگذاری صفحه‌ها یا وب‌گاه‌ها مختلف در ایجاد درآمد بیش‌تر، می‌توان از دو روش استفاده کرد. نخستین روش eCPM یا effective Cost Per Thousand است که ترجمه‌ی آن به فارسی “پرداخت موثر در ازای هر هزار مشاهده” می‌شود.
با این روش می‌توانید در ازای نمایش تبلیغ در هر صفحه یا وب‌گاه تا حد امکان بیش‌تر پول (یا هزینه‌ی تبلیغ برای شخص سفارش‌دهنده‌ی تبلیغ) دریافت کنید و کسب و کارهای اینترنتی خود را داشته باشید. از طریق افزایش تعداد واحدهای تبلیغاتی در هر صفحه، این مقدار افزایش پیدا می‌کند. به همین دلیل است که برخی وب‌گاه‌ها مملو از تبلیغات هستند. از دیگر روش‌های ارزیابی صفحه یا وب‌گاه که می‌تواند فرآیند کسب درآمد از اینترنت را آسان‌تر کند RPC یا درآمد به ازای هر کلیک است، که گاهی اوقات تحت عنوان EPC یا سود به ازای هر کلیک شناخته می‌شود.
مدل درآمد تبلیغات وب‌گاه برای کسب درآمد از اینترنت
اگر عدد میانگینی را طبق شکل زیر برای انواع تبلیغات مربوط به پرداخت برای عملکرد، مانند پرداخت به ازای کلیک یا پرداخت به ازای عمل در این جدول قرار دهید، این جدول نشان خواهد داد چرا انتشاردهندگان معمولا مدل هزینه‌های ثابت و پرداخت به ازای هزار مشاهده را ترجیح می‌دهند.
این جدول هم‌چنین نشان می‌دهد برای بالابردن میزان کسب درآمد از اینترنت از طریق تبلیغات به ترافیک قابل‌توجهی نیاز دارید. برای یک پرداخت به ازای هزار مشاهده به میزان ۱۰ پوند برای ۲ واحد تبلیغاتی در وب‌گاه، و با یک میلیون مشاهده از صفحه در هر ماه می‌توانید ۴۰۰۰ پوند به‌دست آورید؛ این در صورتی است که تبلیغات را برای ۲۰ درصد از مخاطبان‌تان به نمایش بگذارید؛ حال اگر همه‌ی فضای تبلیغاتی را مثلا از طریق گوگل ادسنس به فروش می‌رسانید باید میزان نمایش تبلیغات به مخاطبان را تا ۱۰۰ درصد افزایش دهید.
هم‌چنین این جدول می‌تواند مورد استفاده‌ی صاحبان وب‌گاه‌های قدیمی نظیر انتشاردهندگان اصلی مطالب قرار بگیرد تا بتوانند درآمد حاصل از تبلیغات یا بازاریابی وابسته را در یک وب‌گاه یا بخشی از آن تخمین بزنند. چگونه از ماشین حساب مدل درآمد استفاده کنیم
این جدول هم‌چنین امکان تنظیم این پارامترها را نیز به وجود می‌آورد:
- درصد فضای تبلیغاتی – نسبت فضای تبلیغاتی که در وب‌گاه‌ها به فروش می‌رسد
- تعداد واحدهای تبلیغاتی
- پرداخت به ازای هزار مشاهده (CPM) – هزینه‌ی هر هزار برداشت برای معامله‌ی حجم تبلیغات
- پرداخت به ازای کلیک (CPC) – هزینه‌ی هر کلیک برای معامله‌ی پرداخت به ازای کلیک
مجموع درآمد هر واحد تبلیغاتی یا کادر مخصوص تبلیغات در وب‌گاه و سود مربوط به هر ۱۰۰ کلیک (EPC) یا سود بازدید هزار صفحه (eCPM) به صورت خودکار محاسبه می‌شوند.
محدودیت این مدل آن است که در کل وب‌گاه فقط به یک صورت اجرا می‌شود؛ ولی تعریف آن برای بخش‌های مختلف وب‌گاه کار دشواری نیست.
